تشخیص بارداری خارج رحمی با سونوگرافی
اگر شخصی را می شناسید که بارداری خارج رحمی یا لوله ای داشته است یا نگران این هستید که در معرض این عارضه قرار بگیرید، ممکن است از خود بپرسید که پزشکان چگونه این نوع بخصوص از حاملگی ها را تشخیص می دهند؟
خطرات بارداری خارج رحمی
حاملگی خارج رحمی ، که حاملگی لوله ای نیز نامیده می شود ، و برای مدت طولانی بدون علایم باقی می ماند ، می تواند زندگی مادر را تهدید کند، به خصوص اگر منجر به پارگی لوله رحمی یا موارد اضطراری دیگری شود. باید این نکته را در نظر گرفت حاملگی خارج رحمی همیشه خطر آفرین نیست.
با تشخیص به موقع پزشکان می توانند این نوع حاملگی ها را درمان کنند.
بسیاری از زنانی که بارداری لوله ای دارند پس از خونریزی یا گرفتگی عضلانی در اوایل بارداری به پزشکان مراجعه می کنند.
بعضی اوقات ، این علائم حتی در حاملگی های طبیعی نیز رخ می دهد ،
اما در مواقعی دیگر ، می تواند نشانه سقط جنین یا حاملگی خارج رحمی باشد.
اگر در معاینه لگن یک توده غیرطبیعی در ناحیه لوله وجود داشته باشد یا اگر مادر بیش از حد درد شکم را حس می کند
یا حساسیت دارد ، ممکن است پزشک به طور خاص به بارداری خارج رحمی شک کند.
در صورت وجود نشانه ای از پارگی لوله ای ، مادر باید مستقیماً به اورژانس مراجعه کند ،
اما در موارد غیر اورژانسی ، پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تأیید یا رد احتمال بارداری لوله ای انجام دهد.
سطح hCG
هورمون hCG یا گنادوتروپین جفتی انسان (به انگلیسی: Human chorionic gonadotropin) از هورمون‌هایی است
که در حین حاملگی تولید می‌شود. این هورمون توسط جفت ایجاد می‌شود که تخم را پس از لانه‌گیری در رحم تغذیه می‌کند.
hCG اولین بار حدود ۱۱ روز پس از لقاح در خون و بین ۱۲ تا ۱۴ روز پس از لقاح در ادرار قابل اندازه‌گیری است.
به‌طور طبیعی مقدار hCG هر ۴۸ ساعت دوبرابر می‌شود.
سطح این هورمون در هفته‌های ۸ تا ۱۱ به حداکثر خود رسیده و سپس در ادامه حاملگی کاهش می‌یابد.
سطح hCG در حاملگی خارج رحمی اغلب کندتر از حد طبیعی افزایش می یابد ،
به این معنی که در اوایل بارداری هر دو تا سه روز دو برابر نمی شود.
این ممکن است اولین سرنخی باشد که پزشک را وادار به بررسی احتمال حاملگی لوله ای می کند ،
اما سطح hCG به خودی خود نمی تواند حاملگی خارج رحمی را تأیید کند.
افزایش آهسته سطح هورمون hCG می تواند در یک بارداری معمولی اتفاق بیفتد
یا ممکن است به معنای سقط جنین در سه ماهه اول باشد.
علاوه بر این ، در حدود ۲۰٪ از حاملگی های خارج رحمی به طور طبیعی سطح hCG افزایش می یابد ،
بنابراین اگر احتمال حاملگی خارج رحمی باشد ، پزشکان معمولاً سونوگرافی را تجویز می کنند.
تشخیص با استفاده از سونوگرافی
اگر در سونوگرافی کیسه حاملگی در رحم تشخیص داده شود ،
پزشک به احتمال زیاد می تواند حاملگی لوله ای را به علت افزایش آهسته سطح hCG یا خونریزی و گرفتگی عضلانی تایید کند.
همچنین سونوگرافی کیسه حاملگی و قطب جنین (به طور بالقوه با ضربان قلب) را در لوله رحمی نشان می دهد ،
که به وضوح منجر به تشخیص حاملگی خارج رحمی می شود.
سونوگرافی ترانس واژینال که هیچ کیسه حاملگی با سطح hCG بالاتر از ۱۵۰۰ را نشان نمی دهد ،
شواهد کاملاً مشخصی از بارداری خارج رحمی در نظر گرفته می شود.
(در سونوگرافی شکمی ، کیسه باید تا زمانی که hCG به ۶۵۰۰ رسیده باشد قابل مشاهده باشد).
اگر پزشک تایید کند که حاملگی خارج رحمی است
اما هیچ نشانه ای از پارگی وجود ندارد ، پزشک ممکن است درمان با متوترکسات را برای خاتمه حاملگی توصیه کند
یا اگر به نظر می رسد بارداری به طور طبیعی پایان می یابد ، ممکن است نظارت بر سطح hCG را توصیه کند.
اگر پزشک احساس کند که ممکن است بارداری خارج رحمی لوله را پاره کند ، درمان ممکن است جراحی برای پایان دادن به بارداری باشد.
نتیجه گیری
حاملگی های لوله ای قابل درمان نیستند و در صورت عدم درمان می توانند کشنده باشند.
در حالی که نادر هستند ، می توانند خطری جدی برای مادر ایجاد کنند.
اگر شک دارید که بارداری خارج رحمی را تجربه می کنید ، دریغ نکنید و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.