روش‌های مختلف درمان فیبروز کبدی
روش‌های درمان فیبروز کبدی معمولا به علت ایجاد فیبروز بستگی دارد. در صورت امکان، پزشک بیماری زمینه‌ای فرد را درمان می‌کند تا بتواند اثرات بیماری کبد را کاهش دهد.
برای مثال، اگر فرد به مصرف بیش از حد الکل بپردازد، پزشک یک برنامه درمان جهت جلوگیری از مصرف الکل توصیه می‌کند و اگر فرد به NAFLD مبتلا باشد، پزشک ممکن است یک تغییرات غذایی مناسب را جهت کاهش وزن و مصرف دارو برای بهبود کنترل قند خون به بیمار توصیه کند.
توجه داشته باشید که ورزش و کاهش وزن نیز می‌توانند به کاهش پیشرفت این بیماری کمک کنند. پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد انعقادی را برای بیمار تجویز کند تا بدین وسیله احتمال بروز زخم کبدی را در فرد کاهش دهد.
تجویز Anti-fibrotic نیز معمولا به وضعیت پزشکی فرد بستگی دارد. در زیر به نمونه‌هایی از این درمان‌ها اشاره خواهیم کرد:
بیماری مزمن کبدی: مهار کننده‌های ACE مانند لیزینوپریل، لیسینوپریل و رامیپریل
ویروس هپاتیت C: توکوفرول یا اینترفرون-آلفا
استاتو هپاتیت غیر آلرژیک: PPAR- alpha آگونیست
محققان همچنان در حال انجام آزمایش‌هایی هستند تا بتوانند داروهایی را جهت کاهش اثرات فیبروز کبدی پیدا کنند اما در حال حاضر هیچ دارویی برای آن وجود ندارد.
در صورتی که کبد فرد دچار زخم شدید شده و عملکرد خود را از دست بدهد، تنها راه درمان، پیوند کبد خواهد بود که لیست انتظار طولانی برای این نوع پیوند وجود دارد.
عوارض جانبی ناشی از فیبروز کبدی
مهم‌ترین عارضه فیبروز کبدی می‌تواند سیروز کبدی یا زخم‌های شدید که موجب آسیب کبد می‌شوند، باشد. اگر فیبروز به سیروز و نارسایی کبد منتهی شود، می‌تواند عوارض جانبی زیر را در بر بگیرد:
- آسیت (افزایش شدید مایع در شکم)
- آنسفالوپاتی کبدی (جمع‌آوری مواد زائد که سبب سردرگمی می‌شود)
- سندرم هپاتورنال
- پرفشاری خون پورتال
- خونریزی ورتیکال
هر یک از این شرایط می‌توانند برای یک فرد مبتلا به بیماری کبد مرگبار باشند